Brama Świny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brama Świny
Ilustracja
Brama Świny (widok w kierunku zachodnim)
Prowincja

Nizina Środkowoeuropejska

Podprowincja

Pobrzeża Południowobałtyckie

Makroregion

Pobrzeże Szczecińskie

Mezoregion

Uznam i Wolin

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Świnoujście

Brama Świny (313.211) – mikroregion obszaru Uznam i Wolin nad Zatoką Pomorską, będący także zwężeniem cieśniny Świny[1]. Brama Świny jest obszarem młodej przybrzeżnej akumulacji morskiej i eolicznej, mający przedłużenie na lewym brzegu Świny na Uznamie[2]. W zwężeniu cieśniny zachodzi wymiana wód słodkiej poprzez Świnę do Zatoki Pomorskiej i odwrotnie morskiej z Zatoki Pomorskiej do Zalewu Szczecińskiego. Brama Świny utrudnia napływ wody morskiej z Morza Bałtyckiego[3].

Wydmy inicjalne porastające honkenią piaskową w Świnoujściu

Na wydmowym, akumulacyjnym brzegu mierzei Bramy Świny znajdują się największe skupiska honkenii piaskowej (Honckenya peploides) na polskim wybrzeżu. Na plażach tego obszaru honkenia jest gatunkiem dominującym[4].

Przy zachodnim falochronie portu morskiego Świnoujście znajduje się Mielizna Zachodnia.

Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Swinepforte. W 1949 r. ustalono urzędowo polską nazwę Brama Świny[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 24, ISBN 83-239-9607-5.
  2. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2001, s. 48. ISBN 83-01-13050-4. Za: A. Marsz: Próba regionalizacji fizycznogeograficznej wyspy Wolin, Badania fizjograficzne nad Polską zachodnią, t. 17 (1966)
  3. Andrzej Osadczuk, Stanisław Musielak, Ryszard K. Borówka. Why should the Odra River mouth area not be regarded as an estuary?. „Oceanological and Hydrobiological Studies”. XXXVI (2), s. 88-87, 2007. DOI: 10.2478/v10009-007-0011-8. ISSN 1730-413X. (ang.). 
  4. Tomasz A. Łabuz. Znaczenie środowiskowe stanowisk honkenii piaskowej Honckenya peploides na wydmowym wybrzeżu Zatoki Pomorskiej. „Chrońmy Przyrodę Ojczystą”. 5 (58), s. 63, 2002. Secesja. ISSN 0009-6172. 
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]